زند ءُ مَـرگ آجـوئی*

زند ءُ مَـرگ آجـوئی*

تو وتی گستائی ءَ سہڑین وتا
دلجمی وابانی ایرگوات ءَ بہ وپس
مہلبیں پلکانی بوہ ءَ تو مرے
گلزمین ءِ چاڑ بکشیں ساھگانی باجوئے
تپتگیں تبد ءُ لواراں بِلّ پہ ما
زمزمیں ھیدانی آبریچاں مہ تنگ
شیشگیں پیکانی گورماں جان بشود
یاگی ایں بیلانی گیراں بِھ مہ کپ
تو کہ نیم راہ ءَ آڈاں ءُ دمبراں
دژمن ءِ بیہاراں میسینتگ وتا
تو چتور میر کمبر ءِ سبزیں سگار ءَ زاگ کنے؟
تو چتور دودا ءِ سہرنگ ءَ ملندروھی برے؟
تو چتور میر ھمل ءِ سیاھگوات ءِ واگاں ترند گرے؟
تو چتور زھم ءَ جنے باج ءَ برے؟
تو کجام بے سردریں مات ءِ سریگ ءَ پچ گرے؟
تئی کہ پادانی سواس ماں سیائیجی ءِ گٹ ءُ گراں پشت کپتگاں
تو چیا چو سرجم ءَ ناسرجم ئے
گوں شکستیں جیڑگاں بے مارشتیں
پرچیا جنگجاہ ءِ اے ساہ بکشیں بیلان دلبریں
بے سریں بہتام ءُ وتساچیں ھبر ھروچ گشئے؟
او لگور.... او باجویں نَہدر تئی بستار انت چے؟
تو زمین ءِ لج پہازیں کنگرانی
پاد ءِ مسکیں تراولانی شنکی ءِ
لیپگیں انسانے ءِ.... گند ءُ گَسڈ شنچ ءُ وتارا پنز بدے. 
ما مڑیں داں زندگیں کہ مئے مرگ ءُ زند انت آجوئی
 مئے نپس تاھیر نہ گیپت بے سنگرا....

"پـزل شـیـر بلـوچ