( غزل )

دَســتـــــونــــک
                                ( غزل )


پـُلّ پـَـه سـلامے کـَرزیت ، دل هـم مـَـلامے کـَرزیت
مـهـر وا جـهـانے بے دَر ، هـَر کـَه پـَـه نامے کـَرزیت

رُژنے که شانتـگ مَهکان ،بـودی کـُـتـَگ دل و جان
بـال اُمـیـتـــاں آزمــان ، جـُـهـــد پــه تـَـامے کـَرزیت

رَنـگ ءَ رَجین ئے تو دِل ،ساه ءَ که بکشئے تو گِل
چمے په چارگ ءَ بــِلّ ، ساهے په جامے کـَرزیت

هــر کـَه ساری انت سَر ،بـیــت جـهــاناں چـه دَر
رُژن و چو جُهد ءِ دَرْوَر ،دوستی په شامے کـرزیت

{رِپــک چـو په راهے ءَ بیت ، راج ءَ په ٹـاهے ءَ بیت 
سوب و کـَماهے ءَ بیت  ، بود ءَ پـه گامے کـَرزیت}

رپــک که بَـیـَنت په راهے ، بـُـلّ بکن انت و ٹـاهے
راج ءِ په سوب - کـَـماهے ، بود ءَ په گامے کــَرزیت

وَت چه وَتـا دَرآ گوں ، هور گوں جهان جهان شون
زانت ءَ تو دارئے دَست چون ،پَهر ءَ په زامے کـَرزیت

«تَهل» ءَ نه بیت ترا دَؤر ،گَر که شَلئے ببئے هَؤر
جُهد گوں شَهد ءَ بیت جَؤر ،بالے په دامے کـَرزیت

ننگریں تو یـَـل ءَ بئے ، استار چو ماه بـَل ءَ بئے
کـَندگ ءِ ٹـهک - گـَل ءَ بئے ، سَنج په گِدامے کرزیت


                                                       کریم بلوچ _ تَهل
                                                           28/08/09

                                                          ماسکو _ اُرُس     

* - زامے : Zamy : زهمے . سَگارے .

کـُـچـَـک و آئی ءِ ساهگ

چـُکانی دیوان                     لیو ٹالستـــــوی
--------------                                                                  ------------------
تـَـرینـــــوک :            کریم بلوچ _ تهل

                                      
  کـُـچـَـک و آئی ءِ ساهگ


       کـُچَـکے ءَ چـُـنڈے گوشت چه دَپ ءَ لونجاں ، چه جُـوْگ ءِ پُهلے ءَ گـُوَزان ات . کـُچَک وتی شَبین و عکس ئی آپ ءَ دِیست و پگر ئی کـُت که اے دگه کچکے انت .
       گـَـپّ ات و آپ ئی سِـٹ کـُت که دومی کچک ءِ گوشت ءَ پَچگر ایت .
       آئیا آپ ءَ نه کچک و نه گوشت  ، هچ چی وَدی نه کت  و وتی گوشت ءِ ٹکر ئی  هم باهینت و گار کت .

                                ***********************
                                   *******************


                                          
 بَچَـلـُک و وَشّـِـک


        بَچَـلـُکے چه وتی مات ءَ ، گـُـوَاتام ءِ وَشّـک و گـَـڈَگ لوٹ ات . گـَڈَگ ماں جـَک اتنت . بَچَلـُک ، جَـک ءَ دَست ماں کت . جَک ءِ دَپ بارگ ات . بَچَلک گـَڈگاں مـُـٹ جَت ، همینچـُـک که  آئی ءِ دست ءَ جاگه بیتگ ات ؛ بَلے نوں ، چه گـَڈگاں آئی ءِ  پُــرّیں دست ، در نه بیت .
       بَچلک چه هِژم ءَ  گریوگ ءَ لَـگّ ات و گریواں بیت .
       ماتیں ، وتی بَچَلک ءَ گوئشت : « منی دردانگین بَچّ  ! تو اینچک کـَنجوسک و گـَڈُک مَه بئے ، گـَڈگانی نیم ءَ یله کن ، گـُڑاں تئی دست دَر بیت انت .»

     (  " بَچَــلــُک و وَشّـِـک " ءِ آزمانک  ءِ  نبیسوک ءِ نام ، منی کاگداں وَدی نه بیت . پَهل کن ات . تَهل . )

لیو ٹالستـــــوی

چـُکانی دیوان              لیو ٹالستـــــوی
--------------                   ------------------
تـَـرینـــــوک :    کریم بلوچ _ تهل

عکس ‏‎Karim Baloch‎‏

                                        کـُـچـَـک و آئی ءِ ساهگ

       کـُچَـکے ءَ چـُـنڈے گوشت چه دَپ ءَ لونجاں ، چه جُـوْگ ءِ پُهلے ءَ گـُوَزان ات . کـُچَک وتی شَبین و عکس ئی آپ ءَ دِیست و پگر ئی کـُت که اے دگه کچکے انت .
       گـَـپّ ات و آپ ئی سِـٹ کـُت که دومی کچک ءِ گوشت ءَ پَچگر ایت .
       آئیا آپ ءَ نه کچک و نه گوشت  ، هچ چی وَدی نه کت  و وتی گوشت ءِ ٹکر ئی  هم باهینت و گار کت .

                                ***********************
                                   *******************

                                           بَچَـلـُک و وَشّـِـک

        بَچَـلـُکے چه وتی مات ءَ ، گـُـوَاتام ءِ وَشّـک و گـَـڈَگ لوٹ ات . گـَڈَگ ماں جـَک اتنت . بَچَلـُک ، جَـک ءَ دَست ماں کت . جَک ءِ دَپ بارگ ات . بَچَلک گـَڈگاں مـُـٹ جَت ، همینچـُـک که  آئی ءِ دست ءَ جاگه بیتگ ات ؛ بَلے نوں ، چه گـَڈگاں آئی ءِ  پُــرّیں دست ، در نه بیت .
       بَچلک چه هِژم ءَ  گریوگ ءَ لَـگّ ات و گریواں بیت .
       ماتیں ، وتی بَچَلک ءَ گوئشت : « منی دردانگین بَچّ  ! تو اینچک کـَنجوسک و گـَڈُک مَه بئے ، گـَڈگانی نیم ءَ یله کن ، گـُڑاں تئی دست دَر بیت انت .»

     (  " بَچَــلــُک و وَشّـِـک " ءِ آزمانک  ءِ  نبیسوک ءِ نام ، منی کاگداں وَدی نه بیت . پَهل کن ات . تَهل . )

دَسـتـــونـــک

دَسـتـــونـــک


چم سَوادانی په سَـئیل ءَ که شُـتــگ ماهیں گـُل ءَ
چه من ءَ بیتــه شـموشکار ، گل ئی چو کت منزل ءَ

راه ءِ جهــدکار روان انـت چــو پــه سَـر بُـرزی ءِ راه
هــر گـَمـــے بیت هـــزار رنگ و هزار دابیں  هـِل ءَ

بیا که آزمــان ءِ سَــواد ءَ په بَـراوں بــانـزیں هـَـیال
رَه مُـدام مِــهر ءِ ره اِنت بیـــل بـه زان ئے  مِـــزل ءَ

زیــب دُنیای ءِ هـُـدا انت و وَس هـم بنــدگی انت
بیا منی پیر من ءَ ڈسّ ، مِـهر چون بیـت چه گِـل ءَ

جَــاڑ دُنیــای ءِ هَمُـک سـاز  و گـُـلیں رَسم و رَواج
گَم ءِ ایر توس ءِ دوا گُل ، مــه کن گـَم تـُوْس دل ءَ

سَـاوڑی گـُوَرْم بَراں بَنت من ءَ سمینی گِیـر و یات
مئی تَهتـــال ءِ هیــال انت کننـــت سَــر مُشکِل ءَ

بیا ماں پُــلانی زمانگ ،  پَــدا نازینــــکے جَـنــــاں
کتگ " تهل " گـَار وتی جـِـند ، وتی زات ءِ سِجـِـل ءَ


                                                            کریم بلوچ _ تهل
                                                                 
09/06/09

چـــاربــنــد

چـــاربــنــد

دل که کــَـشـیـت واهگانی بند وراں

مَـؤج زِرداں ، گار تاهیر بنت سراں

زند ءِ راز ءَ ، تو نمیرانی بگوئش

پلین یات انت ، راج ءِ دل چو انگراں

                  کریم بلوچ _ تــهــل

نــمــیــران !

 نــمــیــران !


جهان ءِ گـیـر و یاتاں ، تو سمـین ئے
 
نــمــیــران و ابدمان ،  تاں زمین ئے 

هزار کایـنـت پدریچ ، همبل و بــیــل

تمان ءِ هون ءِ جوش ءَ ، دروین ئے

                       کریم بلوچ _ تهل

سرجمیں مردماں

سرجمیں مردماں 
Встроенное изображение 1

باسک انت یک جان ءِ دراه مردماں

چه یک دُرّ ودی بوتگ انت ماں جهان

چو باسکئ ءَ دردیگ بکنت روزگار

دگه باسک ءِ تاهیر وت بیت گار

دگرانی که سک ءَ چو تو بے گـَم ئے

نکرزیت ترا که گوئش انت آدم ئے !

سعدی شیرازی / کریم بلوچ - تهل

            *****

بنی آدم اعضای یکدیگرند

که در آفرینش ز یک گوهرند

چو عضوی به درد آورد روزگار

دگر عضوها را نماند قرار

تو کز محنت دیگران بی غمی

نشاید که نامت نهند آدمی

 
*****


بهشت انت و دوزه ، - دنیایی هبر

ملای گوئشیت مرک ءَ چه رند انت آسر

وت اڈ کن انت زند ءَ بهشت ءِ پئیم ءَ

نیزگار انت وداریگ چون ملای ءِ هنر

                          کریم بلوچ _ تهل

                          *****

کس گل خان نصیر بوت نکنت !

کس گل خان نصیر بوت نکنت !
عکس ‏‎Mir Gul Khan Nasir‎‏
پــدا ماؤں پـدا جیل و انت و زمزیر
پدا ما آتکگ اوں گوں توپک و تیر
پـــدا مـاتــی وَتــن بــجــار لوٹـیــت
چه بـچاں تـَنـگهیں و دُتـــگاں هِـیـر

اے گلگالیں و بلوچستان ءِ پر مارشتیں و مهرواریں شائر ، میر گلخان نصیر ءِ پنجاه و شست سال پیش ءِ گال اتنت که بلوچستان و بلوچانی هیرانی تمن زوراکانی بوٹاں ، ٹینکاں و بمبانی چیرا سُچاں و هوناں چگین ات . بلوچ سرمچار ، په وتی ماتی گلزمین ءَ سر و ساه ءَ شرتاں جتگ و په وتن ءِ آزاتی ءَ چه جان و مال سر گوئست انت .

گل خان ماں همے سیاهیں دَؤر ، وتی زیند ءَ ، 29 سال زوراکیں انگریز و رندا پاکستان ءِ سَه سِندیں جیل و بنداں په وتی گلزمین بلوچستان ءِ آزاتی ءِ هاترا بندیگ بیت . بلے گل خان وتی سر جهل نکرت و آئی ءِ « تریں زبان » چُپ نبوت .

آئی ءِ گال مردمانی دل ءِ هبر ، و راستیں وٹکیں گال اتنت .

باز کس په وتی مزن پیشدارگ ءَ گل خان ءِ برزیں و درپشوکیں شائری ءَ ایر جت و آئی ءِ گال اش « پوتاری »( شعار ) ءِ نام دات . آهاں اے راستی و گواچن ءَ چیر دیگ ءِ جهد ءَ کرت که آهانی جند ءِ دلگوش ، شکلیں بلوچی زبان ءِ نیمگ ءَ هما گل خان ءِ آشوبی و پر زانت و پر مارشتیں شئیرانی برکت ءَ بوتگ .

مرچی سی و سئے سال ءِ کچ انت که میرگلخان نصیر وتی مدامی وابجاه ءَ وپتگ و واب انت . آئی ءِ گرئند و گروکیں زبان بند انت و مرچی اے راستی ءَ هچ کس چیردات نکنت که بلوچستان ءِ آشوب و زرمبش وتی برزتریں هد و سیمسراں رستگ و هر روچ بلوچ ورنا ، چک ، زال و پیرمردانی لاشاں ، رستریں پاکستان و ایران ءِ پئؤجیانی دست ءَ شهید و پٹ و کوهاں دَؤر دَیَگ بنت ؛ یاں بلوچ ءِ شهر ، کلگ و هلکانی لوگ و دَواراں ، آس مانداراں ، سوچاں و بیران کنان انت ، یاں بلوچ ورناییں جهدکار ، زانتکاراں و راجی سراں تولگی دُزاں و چست کناں و چیریں بندیگجاهاں سه سندیں ازابانی چیرا کشنت ، یاں تیرگوار کن انت و یاں دار درنجنت . بلے نیست هنچیں زبانے که بلوچ ءِ اے سیاهیں و دلسندیں جاوراں ، گلخان ءِ داب ءَ آس و گرئندیں گالاں به کماهیت و دژمنانی دل ءَ نوش و ریش بکنت و ورنایانی راجی جزبه ءَ هزار سر برز ببارت .

اے آسین جاورانی اندر ءَ همے جُست پاد کیت که پرچا ماں اے دَؤر ءَ په بلوچ و بلوچستان ءَ دگه گلخان نصیرے درنکپت و دیما نیتک و بے شک تاں گل خان ءِ دربرگ مزنیں راهے بلوچاں دیما انت و بے آئی ءِ دَؤبَرگ  و گوں آئی ءِ دربرگ الم هم ، کس گلخان نصیر بوت نکنت ! 

پرچا که وهد پیشداشتگ که  سدی باز گوئستگ و شتگ انت ، بلے نه په یونان ءِ مردم دگه هومرے در کپت و نه په پارسیاں دگه پردوسی یے و الم انت که گلخان ءِ مَٹ ودی مبیت !

کریم بلوچ _ تهل 

چـــاربـَـنــد

چـــاربـَـنــد

عمر خیام / کریم بلوچ _ تهل

وَش مَست شرابجاه ءَ چه گوئست اوں من شپ

دیست پیرے شراب ءِ کونزگ ءَ گوں لـُڈ و کـَپ

گوئشت اوں : نیست پیر ترا هُدا چه شرمے

گوئشت ئی : بکشگ چه هدا انت شراباں وَر لـَپ لـَپ

***********

سرمست به میخانه گذر کردم دوش

پیری دیدم مست و سبوئی بر دوش

گفتم ز خدا شرم نداری ای پیر

گفتا کرم از خداست می نوش خموش

عکس ‏‎Karim Baloch‎‏

چـــاربـَـنــد

عمر خیام / کریم بلوچ _ تهل

آ روچ که گردوکیں آزمان ءَ زین اش کـُـرت

سینگار گوں استار ، زهره و پروین اش کرت

ایش ات چه زمانگ ءَ مـئـی بـهـت و نسیب

میار مئی چئے ات ، وت دگرین اش کرت

آنروز که توسن فلک زین کردند

و آرایش مشتری و پروین کردند

این بود نسیب ما ز دیوان قضا

ما را چه کنه قسمت ما این کردند

عکس ‏‎Karim Baloch‎‏

چـــــاربــَــنـــــد

چـــــاربــَــنـــــد

هـر کـسـے آتـکـگ وتـی نشانی هِشت

یکـے لوگـے و شـهـرے یے بُن هِشت

سـبـز هـمـا نام انت مـاں جـَلـیـں دَؤراں

زنداش داتگ رنگ وتی مراداش کِشت

کریم بلوچ _ تهل

4 بــَـنـــد

4 بــَـنـــد

جنزگ انت وهد و جنزگ انت باری

نــئـے کسـے مـوه ءَ سانکلاں داری

وت وتی وهد ءَ وهدے باهین ئـے

نــئے کدیں بَـاری دَنـت تـرا یاری 

کریم بلوچ _ تهل

گـــَــــڈگ

گـــَــــڈگ                                            **********     

  لیو   ٹالستوی                                                                                                
            کریم بلوچ _ تهل
       مات ءَ سیه لوگ گپت و لوٹــِــت ئی که چاشت ءَ چه رَند ، زهگان اش به دنت. آهانی تشتے ءَ ایر کـُـت انت. " وانیا" که هچ وهد ءَ سیه لوگ نه وارتگ ات، آهانی بو کت انت.باز آئی ءَ پـَـسٌند بوت انت. بازئی لوٹت که به وارت اش.آ دائم ءَ سیه لوگانی نیمگ ءَ شت.وهدے که هچ کسے نزیک ءَ نه ات، آ وت ءَ داشت نه کُـت. یک دانگ ئی زرت و وارت.
      پیش چه چاشت ءَ ماتیں سیه لوگاں هساب کـُـت و دیست ئی که یک دانگے کم انت. آ ، پتیں ءَ گوشت.
      چاشت ءِ وهد ءَ پت ءَ گوشت :
      - چوں زهگاں ، باریں کسے یک دانگ سیه لوگے نه وارتگ ؟
      پـَـهکاں جواب دات :
      - نــه.
      " وانیا " سـُـهر تـَـرٌ ات، چو که هنار ؛ و گوشت ئی :
       - نه ، من نه وارتگ.
       گــُــڑا پت ءَ گوشت :
       - اے که کسے چه شما یک دانگے وارتگ ، جـُـوان نه انت ؛ بلے گـَـْندَگی اے نه انت. گــَــنْــدَگی وا ایش انت که سیه لوگان ءَ ،گڈگ هست و اگں کسے گــڈگاں وارت مه کنت و ایر اش بارت ، گـُـڑاں دومی روچ ءَ مر ایت. من چه ایشی ءَ ترساں.
      " وانیا "ی ءِ رنگ ٹـَگل ات و گوشت ئی :
      - نه ، من گــَـڈگ ءَ چه تاگ ءَ ڈن ٌ ءَ سـَـٹ ات .
      پـَـهـکاں کــَــند ات و وانیا گریوگ ءَ لــَـگٌ ات.

چکانی دیوان                                                                               لیو ٹالستوی
                                                                                               -----------------
                                                                                               کریم بلوچ _ تهل
                                                 گـوک و پاچن    

      پیرزالے ءَ ، یک گوک و یک پاچنے هست ات . گوک و پاچن  هوری ءَ ، په چـََرَگ ءَ شت انت. گوک ءَ ، وهدے که دُشت اش ، هر چیز ءَ دات اش ، پیرزال ءَ نان و واد ءِ گون ءَ آتک و گوک ئی دات و منت ءَ کت ئی :   
     _ هو ، بوشت دگه ، منی ماسی جان ، به زور ، به زور ؛ دگه هم کاراں ، بلے تو کمے آرام ءَ به اوشت.      
     یک بیگاهے ءَ پاچن چه گوک ءَ پیسر ات و چه ڈگار ءَ برگشت انت ، پیرزال ءِ دیما اوشتات و پادان ئی پچ کت انت . پیرزال ءَ دست پهک ءَ پر آئی چنڈینت که به رؤت، بلے پاچن ءَ اوشتاتگ ات و چه جاه ءَ نه سر ات، پاچن ءَ جوانی ءَ  گیر و یات ات که چونکا پیرزال ءَ ، گوک ءَ نان لبز داتگ ات ،اگں آ ، کمے  و  دَمے ، جوان و آرام به اوشت ایت.
     پیر زال ءَ دیست که پاچن سرپد به بیت ، گڑاں لٹ ئی زرت و پاچن ئی جت .
     وهدے که پاچن تتک ، پیرزال ءَ اپدا گوک ءَ نان دیان و جی و جان کناں بیت .
     « مردمان ، په راستی ءَ ایمان نیست ! __ پاچن ءَ پگر کنان ات __من پر آئیا آرام ءَ اوشتاتگ اتوں ، بلے منی جی و جان ءِ بدل ءَ لٹ دات ».
     آ ، شت یک نیمگے ، گـِـرّئی کرت ، و تتک ، دوشتگیں شیران ءِ دیگ ئی جت و چپی کت و شیرانی رتک انت. پیرزال ئی هم کانٹے جت .

 

                                                 

کے راست انت ؟

چکانی دیوان                                                                               لیو ٹالستوی
                                                                                               -----------------
                                                                                               کریم بلوچ _ تهل

                                       
 کے راست انت ؟


سئے سنگت اتنت . یکروچے دیوان ءَ
  یکے گوئشت :  آ لوٹیت که آئی ءِ  زند هنچو به بیت که سرجمیں دژمن و وشنیاتک ، چه آ ئیا به ترس انت
     دومی گوئشت : گهتر انت که مردم هنچو به بیت که دژمن چه آئیا به ترس انت و دوست ، دوست به دار انت و پهر به بند انت.
     سومی گوئشت :
     _ گهتر انت که ما هنچو به بیان که ، ما را هچ دژمن مه بات و پهک بیل و سنگت به بیان

دَستونک

دَستونک
مراد ساحر

وَهــد و بے وَهــد ٹـَهـل و ناز ءَ بــِل

گوں مَجن دست ءَ زرد ءِ ساز ءَ بــِل

کئـے وتـی کــولاں بَـجّـتـگ گـَپ کن

« ریا و رو » هِـچ مـکـن لِـیـاز ءَ بــِل

ریـــدگی ءَ چه شَنـگر ءَ جُست کن

گـُوَتــکـگـیـں هـار ءِ گیـد ءِ داز ءَ بــِل

مان مَسیـت ءَ که سـر منی کپتگ

دوســت ءِ تــرانـگ ! منا نماز ءَ بــِل

اِے نه انت جـُـهلیں کـَهْن و کابیلے

دل وَ دریایـــے، کــچّ و گــواز ءَ  بــِل

کـیـلگ ءَ زند ءِ بیا پـَـلـے کش گوں

دائــمــا مـُــلاّ پـَـنــت و واز ءَ بـــِــل

گار کــتــگ هاک ءَ پـَٹـّگ ءَ ئے پُراں

ساحر ، اے بے نَپیں شوهاز ءَ بــِل

مراد ساحر بلوچ

سـَـــمـــــــیــــــــن

سـَـــمـــــــیــــــــن
             په وتی نازَلیں و شـَکـَلیں جـَـنِک سمین جان ءِ نام ءَ !


گِـین ءِ بهر ءَ شکلیں سـاه پَـر تـرا ما شات باں
داں زَمانگ بیت و هست انت گوں ترا ما یات باں

پُلّ ! سَمین انت هَستیاں ماں بو و شَرّ رنگی زبان
ما وا « دپتان » مهردلیں جان ، زِر ءِ هُلّ ءِ زات باں

نیر ءِ دریا باں مَه اوژناگ ، هم تَهاریں ماں شپ ءَ
مَؤج ءَ باں من تَلوسوکیں، هستی په بُندات باں

تو وا شهرانی جَنِک ئے،ٹـَهل و سَد نازیں«سمین»
شـَـرتـریـں ساز ماں زمان ءَ ، مهر ترا من دات باں

تو جهان ءِ بو و رنگ ئے ، تو جهان ءِ زیب و ٹــاه
تو وا مـهـر ءِ مــارگ ئے و من چه تــو آبــات باں

نازلینیں تو جـَنِـک ئے شَکلیں هم شَـهد تـَبیں
هم گـُـلانی پَهر بات ئے ، من په تو سَوگات باں

تئی کمال ءِ ندری آں من مهر و روچ ءِ بادشاه
تئی په بود ءَ من زراں و پر تو و « آزات » ءَ باں

دَؤر ءِ سَکّی گُں تئی جُهد زانت ءِ گوں آسان بیت
هم اُمیت ءِ توشگاں تئی هم گـُل ءِ زریات باں 

چـو پَری ءَ « انجلیچکا » تئی په نازانی بَر ءَ
پر امیتیں مات انت دوستیں ما وا «نور»ءِ زات باں

« تـَهل » چو جَؤرانی وا تام انت بینَگ ءِ مَٹ و بدل
من تئی زند ءِ همک روچ ، وشّیانی پات باں

                                                         کریم بلوچ _ تـَهل
                                                              12/04/08

                  ماسکو - ارس 

* - آزات ؛ سمین ءِ برات ءِ نام انت .
** - انجلیکا ولادیمیرونا ؛ چکانی مات ءِ نام انت .
*** - نور ؛ کدخدا نورمحمد ، چکانی پیرک ءِ نام انت

چاربند

                                         شهید محمد گل ریکی

مـَـؤت شـکارانی واهگــاں زیـنـد انت

سـکیاں دیـمپان گوں سـر ءِ جـنـد انت

هکل و مَؤت ءَ هم گوئزانت بے ترس

لک مڑا بیل که پَـهــر ءِ دورگِند انت

کریم بلوچ _ تــَـهــل 

دوســــت

دوســــت
*******
       ( 1 )

زیند سمینے و کشگ انت دَؤراں
یا زبادے که درنزتگ پلاں
یا که سالانی مولمے سد رنگ
هم بَری اُمبر انت مجتی دوست ءِ

      ( 2 )

کیهوان کائے تو زبادانی
لـُڈگ و ناز ات هوش بر و دل نند 
زیب و پُر درین انت تئی دپ ءِ بچکند
لوکه ئیں جمبر تئی سلام کاینت 
من تئی مهر ءِ بو سمین گولاں 

        ( 3 )

پـُل و آتار انت 
هر کدیں کیت انت 
دلکش و شهدیں ترانگ ات پرما
چینچو تئی مهر ءِ دوستی ءِ هار ماں
بال آزمان ءَ
په گـَـل ءَ ترّاں .
هرکدیں کائے زیب سپاهانی 
من وتی چم ءِ هِردک هم گیجاں
من په تئی ترانگ ، هم گل و ساه ءَ 
په تئی نازاں ، دست بندیناں !
راه ءَ درگیجاں
بیا کهیبانی لک سپاهیں براه 
بیا منی زرد ءِ هستی ءِ بامگواه 

کریم بلوچ - تــَـهــل
13/05/16
هارکپ - یو

شیرکو بیکس / کریم بلوچ - تهل

آزمان ءِ روکیں چمانی برابر ءَ

جمبر ءَ

و جمبرانی چارگاں و شاهدی ءِ وهد ءَ

گوات ءَ

وگوات ءِ چمانی دیمپدیمی ءَ 

هئؤر ءَ 

و هئؤر ءِ چمانی برابر ءَ

هاک ءَ و ڈگار اش دُز ات ،

و آهر سرجمیں چمانی برابر ءَ

دوزندگیں چم اش ، زندکا کـَـلّ کرت

هما چماں که دزانی دزی اش دیستگ ات .

شیرکو - بیکس ( کردستان ءِ شائر )
عکس ‏فەرشید حەیدەری‏