« پهره روتاک » « روزنامه پهره »
ادبیات بلوچ« پهره روتاک » « روزنامه پهره »
ادبیات بلوچهکّ (حق ) ءِ آواز یا شاهین درکبس
هکّ (حق ) ءِ آواز یا شاهین درکبس
مولانا عبدالله روانبد
ﯾﮏ ﺷـﭙﮯ ﭼﻨـﺪﮮ ﻫﻢ هیالیں ﯾﺎﺭ
ﻫـﻤﺪﻝ و ﻫـﻤﺼﺪﻕ و ﺳﺨﻦ ﺳﯿﻨﮕﺎﺭ
ﺩﻝ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻣﻬﺮو ﻗﻮﻣﯽ ﻫـﻤﺪﺭﺩﯼ
ﺁﺗﮏ ﺍﻧﺖ ﭘﻪ ﻗﺼـﺪ ءِ ﮔﻨﺪﮎ و ﺩﯾـﺪﺍﺭ
ﻭﻗﺘﮯ ﮐﻪ ﺩﻭﺭ ءِ ﻫـﻤـﺪﮔﺮ ﻧﺸـﺖ ﺍیں
ﮔﻠﻪ ﺍِﺵ ﺍﮮ ﺭﻧﮓ ﺀَ ﮐُﺘـﮓ ﺍﻇـﻬﺎﺭ
ﺗﻮ ﻧﮕﻨﺪَئے ﮐﻪ ﺷﭗ ﺷُﺘﮓ، ﺳﯿﺎﻫﯿـﮟ
شنگ اِتگ ﺑﺎﻡ و ﺗﻮ ﻧﮧ ﺑَـﺌﮯ ﺑﯿـﺪﺍﺭ
مئےﮔـﻠﮓ ﺩﯾﺮﯾﮟ ﻣُــﺪّﺗﮯ ﻭﭘﺘــﮓ
ﺑﯿﺘﮓ چہ ﺑﺎﺯﯾﮟ ﻭﭘﺴﮕﺎﮞ ﺑﯿـﺰﺍﺭ
ﺩﺍﮞ ﺟـــﺮﺱ ﺁﻭﺍز ءِ ﻧﮑﻨﺖ کوچے
ﻣﻬـﺮﯼ ﻣﺎﮞ ﺭﺍﻩ ﺀِ نہ ﺑﻨﺖ ﮐَـﺘّﺎﺭ
ﻗﺎﻓـﻠﻪ ﭼـﻮﻥ ﭼـﻮﻥ کپ ایت ﮐﺸـﮏﺀَ
ﺳـﺮمَکشّ ایت ﺩﺍﮞ کـﺎپلہ ﺳـﺎﻻﺭ
ﺑـﮯ ﺷﭙﺎﻧﮏ ﺀَ ﮐﻪ ﺭﻭﺕ ﺭﻣﮓ ﮈﻥّﺀَ
ﺗﻮ ﺑﺰﺍﻥ ﻭﺕ ﮐﻪ ﺳﻮﺏ ﮐﻨﺖ ﻫﭙﺘﺎﺭ
ﻣﺎ ﺭﺍ ﻫـﻢ ﺣـﻘﮯ ﻫﺴﺖ ﻫـﻤﮯ ﻣﻠﮏﺀَ
ﻫﭻ ﮐﺲ ﻣَـئے ﺣـﻖ ﺀَ نہ ﮐﻨﺖ ﺍﻧـﮑﺎﺭ
ﺣﻖ نہ ﺍﻧﺖ ﭼﯿﺰﮮ کہ رس ایت ﻣُﭙﺖ ﺀَ
ﺑﺎﯾﺪ ﺍﻧﺖ ﺣﻖ ﺀَ ﭘﺪ ﺑـﻪ ﺟﻨﺖ ﺣﻘﺪﺍﺭ
مئے ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﺟﺰﻭ ءِ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺍَﻧﺖ
پرچی ءَ ﮐﭙﺘﮓ ﻭﺍﺭ و ﺑﮯ ﮔﻤﻮﺍﺭ
ﺁ ﮐﻪ ﮔﻤﻮﺍﺭ ﺍِﻧﺖ ﺩﺳﺖ ﺍﺵ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺍِﻧﺖ
ﺁ ﮐﻪ ﺳﺮﺩﺳﺖ اَﻧﺖ ﺧﺎﺋﻦ و گـﺪّﺍﺭ
مئے ﺟﻮﺍﻥ ﺟَﭧّ و ﺟﺎﻫﻞ و ﺗﻨﺒﻞ
ﺑﮯ ﻭﺕ و ﺭﺳﻮﺍ ﺑﺮ ﺳﺮ ءِ ﺑﺎﺯﺍﺭ
ﻋﻠـﻢ و ﻓﺮﻫﻨﮓ و ﺩﺍﻧﺶ ﺀَ ﻣـﺤﺮﻭﻡ
ﺗـﺨﺘﻪ ءِ ﻣﺸـﻖ ءِ ﺣﯿﻠﻪ و ﺁﺯﺍﺭ
ﺩﮐﺘﺮ و ﺩﺍﺭو گواچی ﺍَﻧﺖ ﺩﺭﻭﮔﯿﮟ
ﻫﺮ ﮔﻮﺭ ﺀَ ﻧﺎﻝ أﻧﺖ ﺑﺰّﮔﯿـﮟ ﺑﯿﻤﺎر
ﻭﻧﮉﮮ ﮐﻪ ﻧﺎﻡ ﮔﭙﺖ اِﻧﺖ ﺑﻠﻮﭼﺎﻧﯽ
ﺭﺍﻩ ﺀِ ﻧﯿﻢ ﺀَ کَیت ﯾﮑﺒﺮ ﺀَ ﺑﯿﺖ ﮔﺎﺭ
ﮔﺸﻨﮕﯿـﮟ ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﺷُﺪﺀَ گریو انت
ﭘﺮ ﮔَﻠﮯ ﮐﻨﺪ اﯾﺖ ﻣﯿﺘﮓ ﺀِ ﺳﺮﺩﺍﺭ
ﺁﮐﻪ ﻫﻤﺸﺎﻡ أﻧﺖ ﻻﭖ إﺵ ﻫﺎﻟﯿﮓ إنت
ﭘُﺮّ ﺍﻧﺖ ﭼﻪ ﭘﻮﻝ ﺀَ ﮐﯿﺴﻪ ﺀِ ﺯﺭﺩﺍﺭ
ﻻﮔﺮﯾﮟ ﺣـﻤّﺎﻝ ﺀِ ﮐﻮﮌ ﺭﯾﺶ ﺍﻧﺖ
ﮔﻮﮞ ﺗـﺠﻮﺭﯼ ﺀَ ﻭﺷﺪﻝ ﺍﻧﺖ ﺗُﺠّﺎﺭ
ﺩﻫﮑﺎﻥ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺸﻮﺩ ﺍﻧﺖ ﻭﺗﯽ ﻫﯿﺪﺍﮞ
ﭼﮧ ﺁئی ﻣـﺤﺼﻮﻝ ﺀَ ﮐﭧّ ﮐﻨﺖ هٹّاﺭ
ﺁﺧﺮ ﺍﮮ ﺗﺒﻌﯿﺾ ﺀِ ﺩﻭﺍ ﭼﯽ إﻧﺖ
ﮐﻨﺪﮒ ﺍﻧﺖ ﻣﯿﺮو ﮔﺮﯾﻮﮒ ﺍﻧﺖ ﭘﺎﮐﺎﺭ
ﻫـﻤَّﺘﮯ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻭﻗﺖ ﻓﺮﯾﺎﺩ إﻧﺖ
ﺁﺳﺘﯿﮕﺎﮞ ﻻﻧﭻ و ﻫـﻤﺒﻼﮞ ﺷﺎﮐﺎﺭ
ﻣﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍت ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﮐﻨﺎﮞ ﺑﯿﻼﮞ
ﺩﺭ ﻗﻔﺲ ﺷﺎﻫﯿـﻦ نہ کنت ﻫﻨﺰﺍﺭ
ﻣﻦ ﮐﺠﺎ ﺍﮮ ﮐﺎﺭﺍﮞ ﮐﭙﺎﮞ آخر
ﺭﻭﭺ و ﺷﭗ ﻣﺜﻞ ءِ ﺍﺷﺘـﺮ ﺀَ ﺑﯿﮕﺎﺭ
ﺷﭗ ﮐﺪﯼ ﺍﻧﮕﺖ کُٹّ اِتگ ﺳﯿﺎﻫﯿـﮟ
جِنجری ﺁﺳـﻤﺎﻥ ﺀَ ﻧـﻪ ﺟﻨﺖ ﺍﺳﺘﺎﺭ
ﻇﻠـﻢ ءُ ﻇﻠـﻤﺎﺕ ﺀَ پوش اِتگ ﺩﻧﯿﺎ
ﭼﯿﺮئی ﭼﺖ ﻋﺪﻝ و ﻫــﻤﺖ و ﺍﯾﺜﺎﺭ
ﺯﻭﺭ ﺀِ ﭼﻢ ﮐﻮﺭ و ﮔﻮﺵ ئی ﺳﯿﻪ ﭼُﭙﺖ ﺍﻧﺖ
ﺣﻖ ﺀَ پہ ﺁﺳﺎﻧﯽ ﻧﮑﻨﺖ ﺍﻗﺮﺍﺭ
ﺟَﻮ ﺗﺮﺍ ﺩﻧﺖ و ﭘﯿﺶ ﮐﻨﺖ گندم
ﮔﻮﮞ ﺯﺑﺎﻥ ﺩﺭﺍﺟﯽ ﮐﻨﺖ ﺗﺮﺍ بے وار
ﻇﻠـﻢ و ﻧﺎﺩﺍﻧﯽ ﻓﻄﺮﺕ ﺍﻧﺖ ﺧﻠﻖ ءِ
ﻓﻄﺮﺕﺀِ ﺳﻨﺪﮒ ﺑﺎﺯ ﺑﯿﺖ ﺩﺷﻮﺍﺭ
ﺩﺍﯾﻢﺀَ ﺩﻧﯿﺎ ﺀِ ﺭﻭﺍﺝ ﺍﯾﺶ ﺍﻧﺖ
کجرویں ﭼﺮﺥ ﺀِ ﮔﺮﺩﺵ و ﺭﻓﺘﺎﺭ
ﻫﺴﺖ ﺍَﺕ ﯾﮏ ﺳَﯿّﺎﺳﮯ هبنّق ﻧﺎمے
ﺍﺷﺘﺮ و ﺍسپ ئی ﺩﺍﺷﺘﮓ ﺍَﺕ ﺑﺴﯿﺎﺭ
ﻓﺮﺑﻬﺎﮞ ﮐﺎﻩ ءُ ﺩان ئی ﺩﺍﺕ ﺩﺍئم
ﻻﻏﺮﯾﻨﺎن ئی ﻫﭻ نہ کُت ﺗﯿﻤّﺎﺭ
ﯾﮑّﯽ ﺀَ ﺟﺴﺖ ﮐﺖ ﺍِے چہ ﺍَﺳﺮﺍﺭﮮ؟
ﺗﻮ ﺑﮕﻮﺵ ﭼﮯ ﺍﻧﺖ ﺣﮑﻤﺖ ءِﺍﮮ ﮐﺎﺭ؟
ﭼﻮ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺗﮓ ﻣﺮﺩ ءِ ﺳﯿّﺎﺱﺀَ
ﻣﻦ ﻧﯿﺎﮞ ﻫﻮڑﮮ ﺑﮯ ﻣﺖ و ﺑﮯ ﺳﺎﺭ
ﻻﻏﺮ و ﻟﯿﭩﺎن ءَ ﮐﻨﺎﮞ ﺩﻟﮕﻮﺵ
ﻓﺮﺑﻪ و ﺷﺮّﯾﻨﺎﮞ ﮐﻨﺎﮞ ﺍَﻧﮕﺎﺭ
ﺍﮮ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﭼﻪ ﺑُﻨﺪﺭﺀَ ﮔﻮﻥ ﺍﻧﺖ
ﭘﺮ ﻫــﻤﮯ ﺭﻫﺒﻨﺪﺀَ ﺭﻭ اَﻧﺖ ﻋﯿّﺎﺭ
ﻓﺮﺑﻪ ﭼﻪ ﺍﺳﭙُﺴﺖ و ﺟﻮﺀَ ﺳﯿﺮ ﺍَﻧﺖ
ﻻﻏﺮﯾﮟ سُهت ءِ پنجگے ﭘﯿﺘّﺎﺭ
ﺍَﺭﺳﮯ ﭘﻪ ﻫﺎﺑﯿﻞ ﺀَ نہ ریچ ایت ﮐﺲ
ﺍﻭشت اَنت ﻣﺎﮞ ﻗﺎبیل ءِ ﮐَﺶ ﺀَ ﻣﮑّﺎﺭ
ﮔﻮﮞ ﮐﯿﺎ ﻓﺮﯾﺎﺩ ءِ ﮐﻨﺎﮞ ﺑﺎﺭیںﻫﭻ ﮐﺴﯽ ﮔﻮﺷﺎن ءِ ﻧﺮﻭﺕ ﮐﻮﮐّﺎﺭ
مئے کِشار شومیں زرگوراں چَرتگواب انت ماں سارتیں ساهگ ءَ پاکار
پنجگاں گرمیں اِشکرانی نیست
دریچک زاننت مپت ءَ چیتک جنت ٹاگار
ﮔِﻠﻪ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻗﻮﻣﺎﮞ ﮐﻨﺎﮞ ﭘﺮﭼﮯ
ﻣَـﮯ ﻭﺗﯽ ﺑﺮﺍﺕ ﮐﻪ ﻧﮧ ﺍشکننت ﮔﻔﺘﺎﺭ
ﻣﻦ ﻧﻨﺎﻻﮞ ﭼﻪ ﺩﺳﺖ ءِ ﮈﻧﯿﮕﺎﮞ
ﭨﭗ من ءَ ﻣﺎﻥ ﺍﻧﺖ ﺍِﺯ ﻭﺗﯽ ﮐﺎﭨﺎﺭ
ﺳﻨﮓ ءُ ﺷﯿﺸﮓ ﭼﻪ ﺑﻨﺪﺭ ﺀَ ﺳﯿﺎﺩ ﺍﻧﺖ
ﭘﺮﻭﺷﺘﮓ ﺍﮮ ﺳﻨﮓ ﺀَ ﺷﯿﺸﻪ ءِ ﺁﺑﺪﺍﺭ
ﺁﺱ ﻫــﻤﮯ دﮐّﺎﻥ ﺀِ ﭼﺮﺍﮔﯿﮓ ﺍﻧﺖ
ﺳﻮتکگ ئی ﻭﺍﻫﻨﺪ ﺀِ ﻭﺗﯽ ﺍﻧﺒﺎﺭ
ﺳﺮﺑﺎﺯ ﺩﺍﮞ ﺳﺮﺣد و ﺳﺮﺍﻭﺍﻥﺀَ
ﭘﻬﺮﻩ و ﭘﻨﻮﭺ و ﮔِﻪ و ﻻﺷﺎﺭ
ﻫُﻨﮓ و ﺑﻤﭙُﺸﺖ ﺩﺍﮞ ﺣﺪ ءِ ﻣﯿﻨﺎﺏﺀَ
ﺑﻨﺖ ءُ ﺑﺸﮑﺮﺩ و ﺯِﺭﮔﻮﺭیں ﭼﻬﺒﺎﺭ
ﮐﻞ ﺑﻠﻮﭺ ﯾﮑّﯿﮟ ﻟﻮﮒﺀِ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺍﻧﺖ
ﮔﻮﮞ ﻫــﻤﮯ ﯾﮑّﯿﮟ ﺟﺎﻣﮓ و ﺷﻠﻮﺍﺭ
نئے ﮐﻪ ﻣﺎ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺑﻠﻮﭺ ﺗﻬﻨﺎ
ﺑﻠﮑﯿﻦ ﺩﺍﮞ ﺣﺐّ و ﺳﯿﺒﯽ و ﺧُﻀﺪﺍﺭ
ﭼﺎﮐﺮ و ﮔﻮﻫﺮﺍﻡ ﺀِ ﯾﻠﯿﮟ ﭘُﺴّﮓ
ﻧَﯿﻠﻨﺖ ﻣﺎﮞ ﻻﻧﮑﺒﻨﺪ ﺀِ ﺑُﺶ ﺀَ ﻟﯿﮕﺎﺭ
ﭼﻮﻥ ﺑﻠﻮچ ءَ ﺍﮮ ﺷﺎﺕ ﺑﯿﺖ ﭘﺮ ﻭﺕ
ﻧﺎم ئی ﺑﯿﺖ ﺩُﺯّ ءُﺭﻫﺰﻥ ءُ ﺍﺷﺮﺍﺭ
ﺭﻫﺰﻧﯽ ﺳﺎﻧﮉﺍﻧﯽ ﮔﻮﺭ ﺀَ ﻋﯿﺐ ﺍﻧﺖ
ﺩُﺯّﯼ ﭘﻪ ﺑﻬﺪﺍﺭﯾﮟ ﺑﻠﻮﭼﺎﮞ ﻋﺎﺭ
ﺑﮯ ﺣﯿﺎ ﮐﻪ ﭘﭩﯿﺖ ﻣﺎﺕ ﺀِ ﭘﻨﺪﻭﻝﺀَ
ﮐﺸّﯿﺖ ﭼﻪ ﺑﺮﺍﺕ ﺀِ ﮐﯿﺴّﮓﺀَ ﮐﻠﺪﺍﺭ
ﺩﺳﺘـﯽ ﭘﻪ ﺳﯿﺎﺩ ﺀِ ﺯﮔﺮﮔﯿﮟ ﻫﻮﻧﺎﮞ
ﺳﻬﺮ ﺍﻧﺖ ﺩﺍﮞ ﺳﺮﻭﺷﺎﮞ ﺭﺳﺘﺮﯾﮟ ﻫﻮﻧﻮﺍﺭ
ﭼﻮﮌﺍ ﻣﺎﮞ ﺩﯾﻮﺍن ءَ نہ چنڈین ایت
ﮔﻮﮞ ﺩﭖ ﺀِ ﭘﻬﺮﺍﮞ ﻧﺒﯿﺖ ﺗﺎﻣﺪﺍﺭ
ﺩﺍئم ﻣﺎﮞ ﺭﺍﺟﺎﻧﯽ تہ ءَ ﻣﻮﭦ ﺍﻧﺖ
ﻣﺎﻧﯿﺖ ﺩﺍﮞ ﻫﭙﺖ ﭘﺸﺖ ﺀَ ﺷﮕﺎﻥ ﺳﺮﺑﺎﺭ
ﭼﻮ ﻧﻪ ﺍﻧﺖ ﺭﺳﻢ و ﺩﻭﺩ ﺑﻠﻮﭼﺎﻧﯽ
ﻗﻮﻣﯽ ﻣﺮﺩﺍﻧﯽ ﮐﺎﺭﭘﺪ و ﮐﺮﺩﺍﺭ
ﺍﮊﺩﻫﺎ ﮐﻮﻫﺎﮞ ﮔﻮﺭ ﺑﻮﺭین اَنت
ﻟﻮﮔﯽ ﺩﭖ چٹّ انت ﮐﯿﭙﮏ و کِٹّار
ﮐَﮯ ﭘﺮﺍ ﻧﺎﻣﺮﺩ ﺀَ ﺩﻝ ﺀَ ﺑﻨﺪﯾﺖ
ﺟﻨﺖ ﻭﺗﯽ ﻟﻮﮒ ﺀِ ﭘﺮﺗﮑﺎﮞ ﺁﻭﺍﺭ
ﻧَﮯ ﺩﭖ ﺀَ ﻟﺒﺰ و ﻧَﮯ ﺣﯿﺎ ﭼﻤﺎﮞ
ﻧَﮯ ﺩﻝ ﺀَ ﺭﺣﻢ و ﻧَﮯ ﺳﺮءَ ﺍﻭﭘﺎﺭ
ﺯﺍﺭ ﭘﻤﺎ ﮐﻠﭗ و ﮐﻮﭨﮑﯿﮟ ﭼُﮏ ّﺀَ
ﮐﻨﺖ ﭘﺖ ﺀِ ﭘﺎﮒ ﺀَ ﺳِﻞّ و ﺑﮯ ﭘَﻠﮕﺎﺭ
ﻫﺮﮐﺲ ﮐﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﺀَ ﺑﺒﯿﺖ ﻣﻨﮑﺮ
ﺑﻠّﯽ ﻣﺎﮞ ﺩﺭﯾﺎﯼ ﺀَ کپ ایت ﮔﻤﺴﺎﺭ
ﺭﻩ ﭼُﺸﯿﮟ ﻗﻮﻡ ﺀِ ﮔﺎﺭ و ﺑﯿﮕﻮﺍﻩ ﺍﻧﺖ
ﭼﻮﻥ گیشّ ایت ﭘﻠﭙﻞ پُٹﺀِ ﮔﯿﻮﺍﺭ
ﺑﮕّﯽ ﺟﮍ ﺳﻮﺕ و ﺑﺮّ و ﺑﮯ ﮔﻮﻣﺴﯿﮟ
ﺩﯾﺮﺳﺮﯾﮟ ﭘﻨﺪﺍﮞ نہ کشّ ایت ﺑﺎﺭ
ﺑﺎﺭ ﻫــﻤﺎ ﺟﻮﮔﯿﻦ ﻟﯿﮍﻭ ءِ ﺯﯾﺮ ﺍﻧﺖ
ﮐﺎﺭ ﻧﻪ ﺍﻧﺖ ﮐﻮﺍﺭّﻭﮐﯿﮟ ﮐﻮﺍٹءِ یاﺭ
مئے ﺩﻭﺍ ﺳﻮﭼﮓ و ﺳﺎﭼﮓ و ﺻﺒﺮ ﺍﻧﺖ
ﺑﺎﺯ ﺑﺮﺀَ ﺩﺍﮒ ﺀَ ﺩﺭﺍﻩ ﺑﯿﺖ ﺑﯿﻤّﺎﺭ
بلکن ءَ ﺭﻭﭼﮯ ﻟﯿﭧ ﮐﻨﺖ ﮔﺮﺩﻭﻥ
ﮔﻮﺵ ﮐﻨﺖ ﺭﻭﭺ ﺍﺯ ﮔﻮﺷﻪ ﺀِ ﮐُﻬﺴﺎﺭ
ﺩﺍﮞ ﻫــﻤﺎ ﺣﺪ ﺀَ ما بر ایں ﺻﺒﺮﺀَ
ﺑﺮ ﺑه ﺪﻧﺖ ﻭﺷّﯿﮟ ، ﮐﭽّﻠﯿﮟ ﮈﯾﮉﺍﺭ
ﮐﻮﻩ و ﮐﻨﮉﮒ ﺍﮮ ﺭﻫﺴﺮ ﺀَ ﺑﺎﺯأﻧﺖ
ﭼﯿﻞّ و ﺁﺑﺪِﺭّ و ﮔﺮﯾﺸﮓ ﺍﻧﺖ ﭘُﺮ ﺧﺎﺭ
ﭘﺸﺖ ﺍﮮ ﮐﻮﻫﺎﮞ ﮈﻥّے ﮐﯿﺖ ﭘﺮﺍﻫﯿﮟ
ﺗﭽﮏ ﺑﯿﺖ ﺁﺧﺮ ﺭﺍﻩ ءِ ﻧﺎﻫــﻤﻮﺍﺭ
ﺗﻨﮓ و ﺯﯾﻦ ﺗﺎﺯﯼ ﮐُﺮّﮔﺎﮞ کجّ اَنت
ﻣﺎﺩﻧﯿﮟ ﺭﺍﻩ ﺀَ ره چِن انت ﺭﻫﻮﺍﺭ
ﺭﻭﭺ ﻧﺒﯿﺖ ﭼﯿﺮ ءِ ﺟﻤﺒﺮﺍﮞ ﭘﻨﻬﺎﻥ
ﺷﺎﻝ ﻣﺪﺍﻡ ﻫــﻢ ﻧﺮﺥ ﻧﺒﯿﺖ ﮔﻮﮞ ﺷﺎﺭ
ﻇﻠـﻢ ﺭﻭﺕ ﺑﺮﺯﺍ و ﭘﺪﺍ ﺗﺮّایت
ﺍﯾﺮ ﮐﭙﮯ ﻫﺴﺖ ﺍﻧﺖ ﺳﺮﮐﭗﺀَ ﻧﺎﭼﺎﺭ
ﻫﺮ ﻭهد ﮐﻪ ﻧﻮﺑﺖ ﭼَﮏّ ﺟﻨﺖ ﺯﻭﺭ ءِ
ﺗﺮس ایت ﭼﻪ ﻟﻨﮕﯿﮟ ﻣﻮﺭﯼ ﺀَ ﺳﯿﻪ ﻣﺎﺭ
ﭘﻮﮌﮮ ﮐﻪ ﺷﺎنک ئی ﺩﻧﺖ ﺟﻨﻮﺯﺍﻣﮯ
ﻗﺪﺭ ءِ ﯾﮏ ﺑﻤﺐ ﻫﺴﺘﻪ ﺍﯼ ﮐﻨﺖ ﮐﺎﺭ
ﺩﻩ ﮔﺪﺍ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺀَ جن انت ﻓﺮﯾﺎﺩ
ﮔﻨﮓ ﺑﯿﺖ ﺟﻮﺍﺏﺀَ ﺗﻮﭖ ءِ ﺁﺗﺸﺒﺎﺭ
ﮐﺪ ﮐﺪﯼ ﺑﯿﺖ ﮐﻪ ﺟﻪ ﺑﺠﻨﺖ ﺍﺳﺘﯿﻦ
ﮊﻧﺪ ﺑﮑﻨﺖ ﮐﻮﻩ و ﮐﻮﭼّﮕﺎﮞ ﺳﺮﮔﻮﺍﺭ
ﺳَﻨﺪﮒ و ﺑﯿﭧ و ﮐﻬﭽﺮ و ﺯﯾﺪﺍﮞ
ﯾﮑﺒﺮﺀَ ﻫــﻤﺪﺳﺖﺀَ بہ ملّ ایت ﻫﺎﺭ
ﺁﺩﺭﻭﯾﮟ ﮐﯿﻠّﮓ مئے ﭘﺪﺍ ترکّ اَنت
ﭘُﻞّ ﺑﻨﺖ ﻭﻝّ و ﮔﺐّ ﺑﻨﺖ ﺗﯿﺠﺎﺭ
ﺑﯿﺮّ ﺑﻨﺖ ﮐﻮﺭﺍﻧﯽ ﮐُﻨﺮ ﺳﺒﺰﯾﮟ
ﻣِﻨﺞ ﺑﻨﺖ ﺳﻮﻝ ءُ تاک ﺟﻨﺖ ﻟﯿﻮﺍﺭ
تبد ﺭﻭﺕ ﻭش کوشیں ﺑﻬﺎﺭﮮ ﮐﯿﺖ
ﺑﯿﺖ ﺟﻬﺎﻥ ﺳﺒﺰ ءُ ﺧُﺮّﻡ ءُ ﮔﻠﺰﺍﺭ
ﭘﺮ ﻫــﻤﺎ ﻭﺷّﯿﮟ ﺭﻭﭺ ﺀِ ﺍﻣﯿﺪﺀَ
ﺗﻮﮐﻞ ﭘﻪ ﺭﺏ ّءِ ﻭﺍﺣﺪﺍﻟﻘَﻬّﺎﺭ
ﺣﻖ ﺀِ ﺁﻭﺍﺯ ﺍﻧﺖ ﮔﻮﺍﻧﮏ ءِ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ
ﺗﻮ ﺍﮔﺮ ﻭﺍﺑﯿﻨﮓ ﻧـﺌـﮯ ﮔﻮﺷﺪﺍﺭ
*********
