محمد اسحاق _ عطا شات 

پدا فقیرے ءِ بے ساری ءِ پدا کپتگ! 
اے بادشاہ وتی گاری ءِ پدا کپتگ

درآمد کہ ترا عزّت و شرپ بخشیت 
وتی ھما ، کہ تئی واری ءِ پدا کپتگ

اےکپتہ کار نلوٹیت پدا کہ قہر بہ بیت 
غریب پرچیا ، سرداری ءِ پدا کپتگ

خدا مکنت ترا دست ماں دست گوں دگراں 
گُشنت رِند نوں لاشاری ءِ پدا کپتگ

بگند وھدءَکہ زرّ و طلاہ ءِ پوشاکی 
چےدرتہ شال ئےءِ برہ داریءِپدا کپتگ

عطامنءَاے گیابانءِدرچکے سایگ بس 
لوار، چوں منی ھینّاری ءِ پدا کپتگ