تـُـرسوکیں « وانیا »

چـُـکانی دیوان
        اُرُس ءِ گیدی آزمانک
----------------
        ----------------------
تَرینـــــــــــوک :
               کریم بلوچ _ تـَهل

                                       تـُـرسوکیں « وانیا »


« وانیا » ی ءِ مات ءَ ، آرت ءَ کـَـپـَـل ءَ تـَـرّ کـُـت و سُرُشت و
بهاری ءِ چـَـک ءَ ایر کـُت تا که هَمیر به بیت . و وت همساهگ ءِ لوگ ءَ
شـُت .
 « وانیا » چه ڈنّ ءَ ، لوگ ءَ واتـَـرّ بیت . چارت ئی ، دیست ئی که کسے
لوگ ءَ نه انت . بهاری ءَ لوٹت ئی که آس ءَ روک به کنت . اِشکـُت ئی که
کسے ساه کـَـشّـگ انت ؛ کسے بـَـهاری ءَ ، « پوس پوس » کنان انت . «
جـِـنّ ، جـِـنّ انت ! » وانیا پگر کت . چه تـُرس ءَ لـَـرزگ ات ، چون چه
لوگ ءَ به تـَـچ ایت .
 همے جاور ءَ ، « وانیا » ی ءِ پاد ، بـِـرد ءَ مان آتک . بـَچـَـلـُـک
ءِ پاد مان تـَـرّ ات و کـَـپت و کوکار ئی کـُـت :
 _ منی پــِـس ! اَو منی پـس ! من ءَ مَدَت به کن ! جـِـنّ انت ! ...
 همساهگاں تـَـچاں آتک انت ، وانـَـلـُـک اش چــِـست کت . نه مـُرتگ ات ،
نه زندگ ! نیم ساه ات ! و وهدے که زانت اش که چے بیتگ ، پهکاں وانیای ءِ
سرا کند ات .

                             **************************
                                  *********************


                                     بـَـهت چار ( فال گند )


 بـَهت چـَـارے گوئشگ ات که آ هر چیز ءَ  زانت و گند ایت ؛ زانت و گند
ایت که چے بیتگ ، چے هست انت و چے بیت انت .مردماں آئی ءِ گپاں باور کتگ
ات ، و مدام آئی ءِ کـِـرّا په وتی بهت ءِ چارگ ءَ شت انت .
 یک شپے ، بهت چار ءِ لوگ ءَ آسے کـَپت . سرجمیں لوگ و ساماں سـُتک و
پـُـر بیت انت. تهنا آئی ءِ جـِـند پـَـشت کپت و رَکّ ات .آئی ءِ جند
گران واب ات و چه واب آگه نه بیت .
 روچ ءَ یک مردمے ، بهت چار ءَ سوج کت :
 _ چون ، تو بارین وتی بدیں روچاں نه زانتگ و نه دیستگ ات ؟

                *******************************************
                        **********************************
                                    ************************


چـُـکانی دیوان
   ای . آ . کریلوا
----------------
    ------------------
 تــَـــرینـــــوک :
       کریم بلوچ _ تهل

                                       شیر و روباه

 روباهے وتی زند ءَ  ، شیر ے نه دیستگ ات ، وهدے که دیست ئی ، چه ترس ءَ
یک کمے هست ات که دل پـَٹ و دل تـِـرَک به بیت .
 چیزے وهد گوئست ، روباه اَپدا شیر ءَ  دیست ، بلے اے بَریں ، په آئی ءَ
اولی بـَـر ءِ داب ءَ ، تـُرسناک نه ات .
  سومی بـَر ءَ ، روباه گوں شیر ءَ هبر کناں بیت .
                                 ______________________________
                    دومی چیزانی نزانگ ءَ         هست انت تُرسانی هـَـزانگ ءَ


نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد