روچ ، شپ ، ماه و اِستاراں

روچ ، شپ ، ماه و اِستاراں

 کریم بلوچ تهل

زمانگ و زند ءِ بُنگیج ءَ ، روچے روچ ءِ دل بَژنیگ و زهیر وار ات . چه
نندگ ءَ دم ئی بُرتگ ات . په چـَکر و تَرّ و گَردے درآتک ؛ شئیر و
زهیرونکاں جناں ، تـَـرّاں و گردان ات .بلے روچ هنچو وتی وش دیمی و رُژن
ءَ گـَل ، هدوک و گار ات که هچ کس و هچ چیز ئی وتی نزیک ءَ دیست نه کت .



هر جاه که روچ نزیک بیان ات ، اودان سُهت و تباه ءَ بیت .و روچ آهانی
کِـٹـّـَگ و پریاتاں هم نه اِشکت انت یا نزانت ئی که چه آئی ءِ گرمی ءَ
سُچان انت .

چه دگه نیمگے ماه ءَ هم زهیراں مان بَستگ ات و تهنایی ‍ آئیا وش نه بیتگ
ات ، پر وتا دوست و پجاروکے ءِ ودی کـَنـَگ و سنگتے ءِ شوهاز ءَ درکَپتگ
ات . شُت و شُت و شُت تا که اِستارئی دیست انت . آهانی گِندک ءَ و چه
آهانی سنگتی ءَ سکّ وش و گـَل بوت و گوں آهاں همنند و همنیاد بوت . استار
هم ماه ءَ وتی دیوان ءَ وشاتک کُت و چه آئی ءِ براه و زیب ءِ گِندُک ءَ
وش و گـَل بوت انت .

بام ءِ اِستار ماه ءَ هال دات :

- تو باز شَرّ رنگ و وش تَبیں ماهے ئے ! بَلے دگه ماهے هم آزمان ءَ ودی
بیتگ که نام ئی روچ انت و ابید چه وتی جند ءَ کس ءَ دیست نه کنت و نزوریں
و کمیں چیزاں سوچیت و تباه کنت .

ماه گوئشت :

-بیا ایت که هوری ءَ همے پر نیریں ماه بزان روچ ءِ گندُک ءَ رویں .

آهاں شُت و شُت و شُت انت تا که آهر ءَ روچ اش دیست که وتی جلشکوکیں
زیرّگ و نیزگاں هر نیمگ ءَ شانک دیاں و دَؤر دَیان انت و هچ کس ءِ پرواهی
هم نیست .

آهاں دیما شُت انت و روچ اش سلام دات . روچ آهانی توار اِشکُنان ات ،
بَلے آهانی جند ئی نه دیست . آهانی سلام ءِ جواب ئی دات و گوں بُرزیں
توارے ءَ گوئشت ئی :

- شما چونین ایت و چه کجا آتکگ ایت ؟

ماه و استاراں پسو دات :

- ما هم آزمان ءِ گواز ءَ تَرّ و تاب کنوکیں ماه و استاریں . بلے تئی داب
ءَ نئیں که ابید چه وتا کس ءَ دیست نه کنیں .

روچ گوئشت :

- شما را رُژن و زور نیست په همے هاترا کس شما را نه مَـنـّیـت . شما اے
داب ءَ بگوئش ایت گِهتر انت .

ماه گوئشت :

- نه ، شهنوریں روچ چو نه انت که ما را زور نیست یا ما سک کسان اوں . ما
را هم زور هست و هم مزن اوں ، بلکین مئی رُژن و شَهم چه شما کم و کمتر
انت ، بَلے ما نه لوٹ اوں که گوں کس ءَ به مِڑ اوں یا کس ءَ به سوچ اوں و
تباه بکن اوں یا کس ءَ چه وتا به ترسیں اوں .

روچ گوئشت :

- نه ،شمئی دست ءَ هچ نه بیت ۔ هچ نه بیت که اے هبراں کنگ ات . په همے
هاترا ترسگ ایت ...

روچ ءِ هبر هنگت نه کـُــٹـّـِـتـَـگ ات که گرئندے مان شانت و گوات نوکیں
هال و هبر آرت انت :

- به تَچ ایت که بَلاهیں شپ پیداک انت . شپ تهاری ءِ نام انت . هر کس ءَ
گِر ایت و وارت ._ گوات هُوُس هُوُس کناں ، وتی هبر ءَ دیما برت _ شپ سک
زوراک انت و هر چیز ءَ هر چنت مزن بیت گیپت و ایر بارت . سکیں بے رحمے .
آئیا کس ءِ سرا بَـزّگ نه بیت ...

گوں گرئند ءِ اے هبرانی اشکنگ ءَ ، ماه ، روچ و اِستاراں پهک تُرست انت
.روچ چه ترس ءَ گـُڑ اِت و کمے هست ات که دلپَٹ و دلترک به بیت . روچ پیش
چه ایشی که آئی ءِ ترس پَـدر به بیت ؛ چه شپ ءِ ترس ءَ تـتـک و شُت که شپ
آئیا مه وارت و ایر مه بارت و آئی ءِ وَت گلایی و بـَٹـاک پَدر مه بیت .

بلــے ماه و اســتــاراں شــپ ءِ باره ءَ گپ جت . آهر ءَ ماه چه استاراں
لوٹ اِت که آئی ءِ پَجـّی و هوری ءَ شپ ءِ گِندُک ءَ برو انت .

- بیا ایت که ما و شما که چه سوچوک و بیمناکیں روچ ءَ هم نترستگ اوں ،
هوری ءَ شپ ءِ وشاتک ءَ رواں . بــِلّ ات چار اوں که شپ چونینــے . ما
مزن اوں . آ داب که روچ ما را نه مَــنّــَگ انت ، کسان نه اوں .

اِستاراں یکیں توار ءَ در رائینت :

- بَـلـّـی ماه ! ما را تئی پـجّــی ءَ چه هچ بیمناکــے ءَ بیمـــے نیست
. تئی ماهکان مئی چمانی نیر و زانت ءِ سگار انت . ما شمئی همراهی ءَ ، شپ
ءِ گندک و وشاتک ءَ رو ایں .

ماه و استاراں گوں دلــتــپــرکهی ءَ شپ ءِ نیمگ ءَ شُت انت . سک
مــزنــیــں تـهـاری و سیاهی اے چه دور ءَ پیداگ ات و ماه و استاراں هم
شپ و تهاری ءِ نیمگ ءَ شُت انت .

ماه و استاراں وت هیران بیت انت که اے تهاری نه ایوک ءَ آهان ءَ گار نه
کرت و ایر نه بُرت ؛ بلکیں آهانی بَـلـَگ و نیرئی روشن تر کرت و آهانی
سَؤنایی و شر رنگی ءَ گیش چه پیش پَدر کرت .

اناگت ءَ چه تهاری ءِ دل ءَ بیمناکیں گوانکے آتک :

- شما کے ات و چونین ایت و چه کجا آتکگ ات که شپ ءَ چه نترس ایت ؟

آهاں هوری ءَ پسو دات :

- ما آزمان ءِ ماه و اِستاریں . شپ ءِ وشاتک و شپ ءِ گِندُک ءَ آتکگ ایں !

شپ گوئشت :

- چون بارین شما چه شپ ءِ بیم و تهاری ءَ نه ترسگ ایت ؟

ماه و استارانی دل کمے آرام بیتگ ات . گوں دلجمیں توارے ءَ پسو اش دات :

- نه مزنیں شپ . ما چه کسے ءَ نه ترسگ اوں . ما مهر و دوستی ، رُژن و
نیکی ءِ مِستاگ ایں .

شپ کندگے جت و آهانی نیک مَنّی و ناترسی ءَ وشاتک کت . چه هما وهد ءَ تاں
مرچیگیں وهد ءَ ، زوراک و سوچوکیں روچ ، چه شپ ءِ بیم ءَ تچان انت و شپ
آئی ءِ دست آرگ ءَ جُهد کناں ، آئیا گـَلّ دیان انت .

چه هما وهد ءَ تا مرچیگیں وهد ءَ ، ماه و استاراں وتی شپ نترسیں تَـرّ و
گرد و همراهی ءَ ، گوں شپ ءِ دیوان و نیاد ءَ برجاه داشتگ .

ماه گوں وتی شیر دروشمیں مهکان و استار گوں وتی مهر ءِ بچکنداں ، شپ ءِ
تهاری ءِ دامن ءَ سینگار کنان انت تا چه مردمانی دل ءَ ترس ءَ کِنزین انت