چـُـکانی دیوان ترینوک:کریم بلوچ _ تهل
پــِـشّــُـک و روباه
یک روچے یک پشکے _ گـُـربگے _ ،یک روباهے ءَ دیست . پشّـک پیش سلام بیت و جوڑ و ڈڈی ئی کــُت .
روباه که باز گروناکینے ات ، پشک ءِ سلام ئی هم نه نه مـَـرّینت و په مـَـلـَـنڈی پشک ءَ چار ات و گوئشت ئی :
_ اَو بـَـزّگ ! مـُـشکانی گـِـروک ! تو چون منی گون ءَ جوڑ و ڈڈی کن ئے ؟ بارین ترا کجام زانت یا هنرے هست انت ؟
پشک گوں شرم و کـُـنّتی ءَ پسه دات : واجه من تهنا یک هنر و رنگانه اے زاناں .
تئی هنر و رَنگانه چے و کجام انت ؟
پشک گوئشت : واجه وهدے که کـُچـَـک منی رندا کـَـپ انت ، من سـِـٹ ءَ کنان و چه درچکاں بـُرز ءَ سرکپاں و وتی ساه ءَ رَکیناں .
روباه کـَند ات و گوئشت ئی : تئی هنر همیش انت و بَس ؟ من سَد هـُنر ءِ واجهاں . من ءَ تئی سرا بَزّگ ءَ بیت ، لوٹـاں که ترا پیش بداراں که چون گوں کچکاں دودیم به بئے .
آهانی هبر هنگت نه کـُـٹـِـتـَـگ اتنت که یک شکاری اے گوں وتی کـُـچکاں رَست ؛ پشّــُـک دَلهار و زوتی ءَ چه درچکے ءَ بـُرز بیت و روباه ئی توار کـُـت :
_ واجه روباه زوت کن . ادان ...
تا که روباه کارے کـُت به کنت ، کچکاں آئی ءَ گپت ...
پشک کوکار کت : چون واجه روباه شما گوں وتی سَدیں هنراں بندیگ بیت ات ! اگں منی داب ءَ ، شما را تهنا یک هنرے بیتیں ، و وتی سرا اینچو گروناک ( مغرور ) مه بوتین ئے ، هنون بندیگ نه بیتگ اتــئے