اصغر زهیر ءِ چارده آزمانکک

اصغر زهیر

‏‏‎

.1شیتان
رمضان ءِ ماہ ءَ جمعہءِ نمازءَ پیش، امامءَ نمازیانءَ سرپد کنانءَ گشت کہ "نزیک نزیکءَ بہ اوشت ات،وتی سرپانی تہءَ شمگ یلہ مہ دئے ات.پرچاکہ شیتانءَ شمئے شمگاں پترگءُ اوشتگءِ موہ رس ایت".
"گہار کو! زانا شیتانے نہ انت کہ شما وت گش ات کہ رمزانءَ شیتان جیل کنگءُ دریاءَ چگل دئیگ بیت،ءُ اے انگہ مئے سرا نہ کپیت؟"
پُشت پُشتءَ اوشتاتگیں دہکان شمبئےءَ نماز یلہ داتءُ نرنڈانءَ چہ مسیتءَ درکپت.

.2بیر
آ ماں ورنائیءَ دگرانی پَلُّکاں سر کشگءُ آہانی آرتانی تہءَ دست مان کنگءَ آدت بوتگ.
سورءَ پد یک روچے آ چہ وتی لوگانی پشتی نیمگا پہ کارےءَ مان ترگءَ ات تہ دیست ئِے کہ چہ ہما جنکاں ،یکےءِ برات آئیءِ پَلُّکءَ سر کشگءَ انت.

.3وش منّی

ماہ گلین آدینکءِ دیما نشتگ اتءُ وتی لنٹاں سُرکی مالگءَ ات،یک اناگت ءَ آئیءَ را وتی چُکءِ شترگءُ کپگءِ ہما ندارگ یات اتک تہ پدا ٹہک دات ئِے.
بل ئے ٹہک دئیگ ءِ ساہتءَ آدینکءَ را بدءُ رِد ءَ لگ اِت..
"آڈال گوں آدینکیءَ، تو منی دپءِ دنتاناں چیر دئیگءَ ئے،تئی ہیالءَ من پیراں؟ ؟

.4وت پرستی
بازارءِ چار راہءَ مردم یک جاہے چپءُ چاگردءَ مُچ اتنت،چہ دورءَ بشام ءِ چم پراہاں کپت انت تہ دمانءَمیدان بوت کہ بلکن ہیرات انتءُ من پشت کپت آں.
نزیک رس اِتءُ مچیءِ تہءَ راہ کنانءَ پتراِت تہ دل ئِے ایر نشتءُ نرنڈانءَ چہ مُچیءَ درکپت کہ من بزانتیں لاشے کپت،وتی پاد درد نہ داتگ اتنت.

.5چم کُٹ
دہکان ھدادات ئی گٹگ ہشک بوتگ اتنتءُ پہ وامداریءُ بزگی مرت،آئیءِ جنازہءِ سرا متبر علیءَ جار جت کہ اگں دہکان ءَ را کسےءِ وام پِر بوتگ،گڑا پہل ئِے بہ کنئے کہ ایشیءِ مُزّ ءَ ھدا شمارا دومی جہانءَ دنت.
بل ئے چہ کبرستانءَ درآہگءَ پد، آئی ءَ وتی دہکانءَ را الوت کنانءَ گشت کہ منی دوسیر اسپستءُ سیرے جَوءِ زر پرئِے بوتگ آں،آئیءِ چُکءِ گوشانی جنئگءَ بے ہیال مہ بو.

.6پرّامشت
آئیءَ ہمک سہب چہ لوگءَ درآہگءَ پیسر، کجام نہ کجام نامگےءَ گوں وتی جنینءَ مان اتکءُ ماتءُ گہاری زاہءُ بدءَ اوں چکءُ پد نہ بوت.چکانی دیم پہ دیم بہ بیت یاکہ باپشت،آئیءَ پُشتءُ دیم نہ چاراِت.
یکروچے آئیءَ چہ کارءَ واتر کتگ ءُ لوگءَ پہ بے تواری سر بوتگ ات،تہ دیست ئِے کہ آئیءِ پنچ سالگیں بچکءَ دیم گوں دیوالءَ کتگءُ جنگءَ انتءُ آئیءِ داتگیں زاہاں گوں چچ ایں زبانءَ پرّامگءَ انت.

.7بئی مان
"او،واجہ! منءَ کمے دیمترا بر گوں"آئیءَ منی پاد
برمش اش کت انت تہ منءَ توار کت ئِے.
من کور دستءَ گپتءُ رہادگ بوتاں،کمے دیما شتاں تہ آئیءَ منی دست ژپ اتءُ کوکارءُ بدءُ بُلءَ شرو بوت.
"منی زراں دُزگ لوٹ ئے،منءَ کجا برگءَ ئے ؟ بئی مان"۔

.8بری الزمہ
"بس!نوں من بری الزمہ آں"مزنیں شاعرےءَ نوکباہندےءِ دو شئر شرکنانءَ دست چست کت انتءُ چرائیءَ چہ وتی جان چُڑائینگ لوٹ اِت.
"من زانتگ کہ چہ منی شاگرداں تو چہ درستاں گیشتر نام درکارئے"
چیزے وھدءِ گوزگءَ پد وھدے نوک باہند ءَ پہ وت مزنیں نام یے درآؤرت.تہ یک روچے گوں آئیءَ دچار کپان ءَ ہما مزنیں شاعرءَ گوں آئیءَ ہمے گپ درشان کت انت.

.9کور
دواءِ ورگءِ لہتیں دمانءَ پد آئیءِ تیوگیں جان در رِچانءُ لپّڑ لپّڑ بوان بوت.
ماھ گنج، ہیبتان ءَ گوں دواہاں سوزکیءَ کتءُ ڈاکٹر دلشادءِ گورءَ برت.
ڈاکٹر ءَ چارِاِتءُ جست کت کہ چے بوتگ ئِے.
ہبتانءَ گشت جانءِ درد کتگ اے دوا وارتگ ئِے.
ڈاکٹرءَ دوا چاراِتءُ دست سرا کت انت ءُ گشت ”کور!اے دوا جان دردءِ نہ انت، ایشیءِ میاد اوں ھلاس بوتگ...

.10دلوت
آ دیوالءِ دیما نبشتہ ات:"ادءَ مِس مہ کن". منی چماں روک مان ات، بل ئے دلءَ توکل نیست ات کہ آئیءَ کور بہ کناں کہ اے مسیتءِ دیوال انتءُ مِس پلیت ئیں چیزے.
من ابیدءِ وٹّ گرگءَ وتی آنجگ بستءُ راہ گپتاں.

.11نشان
من آئیءِ راہءِ سرا اوشتاتگءُ آئیءَ را چارگءَ اتاں۔ داں دور دورءَ چماں کار کت، آ روان ءُ وشبواں پشت گیجان ات۔ چماں اندیمیءَ پد من ارادگ کت کہ واتر آں۔ منی سرئے زرمبشءَ گوں چم زمینءَ کپت اَنت داں چاراں منی پادانی دیما آئی ءِ پادءِ تراولیں نشان پشت کپتگ اَنت۔

.12یات 
مرگءَ چہ پد دوستریں مردماں منا ھاکانی باہوٹ کتگ اتءُ گریوگی چمان لوگءَ واتر کنگءَ اتنت۔بل ئے منءَ آہانی سرا سک کندگ پیداک اَت۔پرچاکہ چراہانی سربوھگءَ پیسر من لوگءَ ساڑی اتاں۔

.13کوٹِک
آئیءِ مرد چہ دوریں مساپتءَ واتر لوگءَ اتک ۔ تہ کمپانءِ پُتِرگءَ گوں دیست ئِے کہ دوئیں چکانی ہمراہیءَ دگہ چُک یے اوں گوں آہاں گوازیءَ اِنت۔
”منی چک اے نُنّو کئی اِنت“؟چکانی گلاشءُ دروتءَ پد پتءَ وتی مستریں جنک کہ نوکی ہپتمی سالءِ تہءَ ات،جست کت ۔
”ابّا! اے منی ماتءَ بہا زرتگ“آئیءِ جنکءَ وتی لنککانءَ ترکینان ءَ گشت۔ءُ پت ھشک ء ھدا ات۔پرچاکہ آئیءَ نُنکءِ چمانی تہءَ وتی جنکءِ شبینگ دیستگ ات۔

.14پنچ سرمچار
تیرانی توار گیشتر ترند بوان اتنت۔آہاں چہ مرگءِ ترسءَوتی پس یلہ دات انتءُگیڑءُ پیشانی تہاچیرٹپگءِجہداِش کت۔
سہبءَ ھالتاکاں ہمےھال تالان بوت کہ جوانمردیں لشکرءَپنچ سرمچار سَکِٹ کتگ۔
چہ شنگ بوتگیں عکساں پنچ کسانکیں سرمچارکہ آہانی تہا دو جنلکءُ سےبچلک اتنت، پاداں شپادءُ لیگاریں گُد اِش گورا ات۔گیڑءِ کشءُ گوراں تنّگیں ماتءَ را ھون وارینگءُ سجدہ کنگءَ اتنت۔
اصغرزہیر