بیا او مرید! بیا او مرید! بیا او مرید ! دردانگیں

 

بیا او مرید! بیا او مرید! بیا او مرید ! دردانگیں

بیا بیا کہ دیوانے کنوں، مولانگ و مستانگیں

سهته ترا اشکءِ زراب، مارا گماں کرته کباب

تو ھانلءِ درداں زرئے، ما پہ وطن جانانگیں

چاکر تئی دوستءَ پلت، چما دگہ ڈنگاں وتن

تو سر پہ شیدائی شتئے، ما پیھناں زندانگیں

تو ھانلءَ اِشت و شتئے، ماڑیءَ میریں چاکرءِ

ما ھانلءِ ملکءَ ندوں، جوریں بدان دلمانگیں

اِشتے وطن پہ مکہءَ، لوچیں ملنگاں گوں شتئے

مئے مکہ و مات اِنت وتن، نیلوں وتن دَؤرانگیں

پردیس تو مَں مکہءَ، شیئراں زھیرنالیں جتئے

ما کپتہ زندانءِ تھا، شیئراں جنوں رندانگیں

ھجرءِ چہ درد و دوریاں، بند بند وتی داگ داتگے

مئے بند و بنداں سوھتگنت، جوریں بدان مستانگیں

تو زرتہ کچکول و هسا، کوڑیں جھاں داتئے یلہ

در کپتگوں سربازیءَ، ما مَں پڑا مردانگیں

پرک ھچ نہ اِنت مئیگ و تئی، دردءَ و زردءِ آچشءَ

تو ھانلءِ اِشکءِ گنوک، ما پہ وتن دیوانگیں

مَں شیئرو اِشکءِ دپتراں، دانکہ جھان استیں توئے

ما ھم جھانءَ یات بوں، مں مجلساں پروانگیں

پُلیّں مرید ! پُلیّں مرید ! بیا گوں پکیری باتن ءَ

گوشدار شیئراں شکّلیں، گوشتگ نصیر دیر زانگیں

نوشکے 18 ستمبر 1961

https://www.facebook.com/video.php?v=737102149659332

بــیــا ای مـــریـــد ( بیا او مرید ) *
**********************
گل خان نصیر / کریم بلوچ ـ تهل
بیا ای مرید ! بیا ای مرید ! بیا ای مرید ! نور چشمان من !
بیا بیا که مجلسی آراسته کنیم، مجلسی قلندرانه و سرشار از خود گذشتگی ها !
تو را آتش سوزان عشق سوزانده است ، و ما را نیز غم ها کباب نموده اند ؛
تو از عشق « هانی » بیتاب و در سوز هستی، ما بخاطر سرزمین جانانه خویش !
چاکر از تو عشق و محبوب تو را ربود ، و رهزنانی دیگر استقلال و وطن ما را از ما گرفتند **
تو از جنون عشقت ترک وطن نمودی، و ما با طعن و نکوهش وجدانی زنده ایم
تو « هانی » را در بارگاه میر چاکر اعظم رها نموده از موطن خویش رفتی
اما ما سرزمین « هانی » را هیچگاه به دشمنان سوگند خورده خود نخواهیم بخشید .
تو موطن و سرزمین خود را ترک نموده و با دراویش ژنده پوش به مکه پناه بردی
مادر و مکـّـهء مقدس ما سرزمین ماست و ما سرزمین زخمی خود ترک نخواهیم کرد
شئے مرید ! تو اشعار حزین و غمناکت را در مکه سروده زمزمه نمودی
ما اسیر و در بندیم و در زندان اشعار پایداری و مردانگی را میسراییم
( در زمان سرایش این شعر گلخان در خانه اش در نوشکی در بازداشت خانگی بود )
تو از درد فراق و دوری بند بند وجودت را داغ نمودی
اما ذره ذره وجود ما را دشمنان سرمست ما سوزانده اند
شئے مرید ! تو کچکول گدایی و عصایی گرفته و به خوشی های زندگی و عشقت پشت نمودی
اما ما مردانه در میدان جانفشانی برای آزادی وطن و ملت خویش بر آمده ایم
تو با روحیه ء درویشی خویش ، به آرزوهای نیک خویش رسیدی
ما با جانفشانی خویش ، حقوق کامل خود را خواهیم گرفت
هیچ فرقی بین درد و آتش وجود من و تو وجود ندارد
تو شیدای عشق « هانی » هستی و ما مجنون سرزمین خویش .
شئے مرید ! در کتاب های عشق و شعر ، تا جهان باقییست تو و یادت زنده خواهید بود
از ما هم در جهان یادی در مجالس عشاق پروانه صفت خواهد شد
ای مرید گل من ! ای مرید گل من ! بیا با باطن درویشی خویش
بشنو کلام شیرین و دل انگیزی را که « نصیر » دورنگر سروده است !
نوشکی
18 سپتامبر 1961
کلیات نصیر ص 261 و 262
######################
*ـ شئے مرید فرزند مبارک در زمان میر چاکر رند فرزند میر شیهک و میر گوهرام لاشاری فرزند نود بندگ در سنه 1450 تا 1500 میلادی میزیسته است . وی در تاریخ ملت بلوچ از آن جهت که سر حرفی که زده بود و پیمانی که بسته بود ایستاد و اینکه وعده کرده بود که هر کس صبح روز پنج شنبه بعد از نماز صبح از وی بخششی بخواهد از دادن و بخشیدنش دریغ نمیکند و میر چاکر که عاشق نامزد شئے مرید یعنی « هانی » دختر دینار شده بود به خدعه ای متوسل میشود .
گروهی کولی و خنیاگر را فراخوانده و از آنها میخواهد که صبح روز پنج شنبه بعد از اینکه شئے مرید نماز صبحگاهی را خواند بر سر راهش قرار گرفته و از وی بخششی طلب نمایند و اگر پرسید که چه چیزی را به آنها ببخشد ؟ بخشیدن « هانی » را طلب نمایند .
کولیان نیز چنین نموده و هانی را بعنوان بخشش خویش در خواست مینمایند ، شئے مرید سعی مینماید به چیز دیگری آنها را قانع نماید ولی وقتی میشنود که " تو فردی نیستی که بر سر حرفت بایستی و اهل بخشش و انعام دادن نیستی " با دلی مشتعل از هانی میگذرد و به هانی خبرش را میبرد و هانی نیز که دلباخته شئے مرید بوده است ... از عشق و دلدادگیش به شئے مرید بیشتر بیتاب میشود و ... داستان هانی و شئے مرید بسیار طولانی است و دهها شعر طولانی بلوچی در وصف این ماجرا و سر انجام آن در ادبیات بلوچی وجود دارد که از لحاظ زیبایی و بیان وقایع بسیار دلچسب و دلنشین هستند .
شئے مرید از آن جهت که به گفته بلوچی خود پایبند ماند و از عشق و آینده اش گذشت، و اینکه چاکرخان پادشاه وقت بلوچستان به وی ظلم نموده است مورد احترام است و در اینجا شئے مرید مظهر مظلومیت و بلوچ پاکدل است .
**ـ در جون 1928 سپاه رضا شاه و جهانبانی بلوچستان غربی را اشغال نموده و به استقلال بلوچستان غربی پایان داد و 27 مارس 1948 دولت پاکستان بلوچستان شرقی را اشغال نموده و به استقلال بلوچستان شرقی پایان داد . اشاره میر گل خان به همین دوران است