پَـکائیں شَهزاتیں کاڑ و مَٹــَر

چـُـکانی دیوان                                                                        هانس کریستن آندرسن
---------------                                                                       -----------------------
 تـَــرینــــوک :                                                                           کریم بلوچ _ تهل  

                                           پَـکائیں شَهزاتیں کاڑ و مَٹــَر


         هست ات یک شهزاتیں ورنااے که لوٹـِت ئی ، وَتی مَـٹ و همریشیں شهزاتیں جَنِکے ءِ پَـجّـی ءَ سانگ و سیر به کنت . هَـو ؛ دلجمیں و پَـکائیں شهزاتئں کاڑے .
        په چُشیں جنکے اے شوهاز و وَدِی کنَـگ ءَ ،آ ، سرجمیں دُگنیا _ دنیا _ ی ءَ گـَشت و شُت ؛ بَلے وتی دل ءِ مَٹ و همریش و دَروَرئی وَدِی نه کت . شهزاتیں جَنِک وا باز ات ، بلے اے که دلجمیں و پَـکائیں شهزات به بنت ،آ ، دوچار نه کـَپت. مدام آهانی یک نه یک کِردے ، پکائیں شهزات ءِ  کِرد ءَ چه دور ات . آهر ءَ  آ ، اِیوَک _ تهنا _ ءَ ، بے بَـلّ و سانگ ءَ ؛گوں پُرُشتگیں و بَژنیگیں دلے ءَ ، لوگ ءَ واترّ بیت ؛ سک ارمانیگ و هُدوک ات که راستیں و پَکـّائیں شهزاتیں مِنْڈ و جنکے ، ودی و سیر بکنت .
        هما بیگاهین ءَ، سَکّ تُرُندیں هَؤر و گواتے بیت . کوکراں گرئنداں و گِروک جناں ،هَؤراں شِنزان اتنت؛ سیاه و جُبـَه ریشیں هَؤراں چه ، ڈگار ءَ بیمے مانپوشتگ ات !

یک بَرِے که شاهی ماڑی و کـَلات ءِ دَروازگ ءَ یکے ٹــُـکـّـینت . پیریں بادشاه وَت شُت دروازگ ءَ که بزانت کے انت .
       دروازگ ءِ پُشت ءَ ، سَوْنا و مَه دیمیں کاڑے اوشتاتگ ات که پَریانی مَٹ و بَدَل ات ، هَؤر ءَ تَر و لِیچَک کتگ ات. آپ چه آئی ءِ ملگور و پَشک و گـُداں ، رِچاں و چـِـتــَـان اَت . آئی ءِ جوراب و چَـبّو _‌ کـَؤش ، بوٹ _ هم چه آپ ءَ پُرّ بیتگ اتنت بوٹ و جوراباں ، چه جان و گـُدانی آپ ، پُر بیتگ اتنت و آپ سَر ریچ کتگ ات . مه رنگیں کاڑ گوئشت که آ : پَکائیں شهزاتیں کاڑے انت !
       « ایشی ءَ ما ، رندترا مالوم کنیں ! » _ پیریں شهبانُـک ءَ وتی دل ءَ گوئشت ، بلے هچ ٹــَوْک و هبر ئی نه کت . شت که جنک ءِ هبر ءَ به چکاسیت . شت و چه واب ءِ تَهت ءَ ، سرجمیں پوش ، بوپ ، لِهیپ و بالشتاں زرت انت و تَهت ءِ دار ءِ سَرا ، یک دانگے مـَـٹــَـر ایر کت و مـَٹر ءِ سربُرا ، بیست _ گِیست _ بوپ ،و بوپانی بُرزگ ءَ ،بیست نرمیں لهیپ چیر گِهت انت و شه بانک ءَ ، مهمانیں شهزاتیں کاڑ ءَ ، شَپ ءَ همودان واپینت که آرام به کنت .
       سَباه ءَ ، سَباه وَش ءَ چه رَند ، شهزاتیں کاڑ اش سوج کت که شپ ئی چون واب و آرام کتگ  .

      _ اوه ، سوج ءَ مه کن ات ! _ کاڑ ءَ جواب دات _ سرجمیں شپ ءَ ، یک دمانے هم ، منی چم مُٹ و بند نه بیتگ انت . هدا بزانت که منی وابجاه و لهیپان ءَ چے بیتگ ات یا چے اش مان ات . من باز سَکیں و ڈِکین جاهے ءَ وپتگ اتاں و منی جان ءِ گوشت پهک سهر و لـَـپـَــڑ بیتگ ! تو گوئش ئے من ڈَلے ءَ وپتگاں !
       چو پَهک سرپد بیت انت که آهانی شهزاتیں مهمان ، پکائیں شهزاتیں کاڑے انت ! آ چه گیست _ بیست _ بوپ و بیست پر پُٹِـیں لهیپ ءِ بُرزگ ءَ ، مٹـَـر ءِ سَـکـّـی ءَ مارتگ ات .
       تهنا پکائیں و راستیں شهزاتین  کاڑے ءِ جان ، چُش نازرک و نازاک بیت کنت و بس.
       شهزاتیں ورنا ، گوں همے شهزاتیں مِنڈ _ جَنِک _ ءَ سانگ و سیر کت 

. پرچا که هنون آ ، دلجم بیتگ ات که پکائیں و راستیں شهزاتیں جنکے ءِ گون ءَ سیر کنگ انت .

       سَکـّیں و ڈلگیں مَٹـَر اش ، دُزانی جاه ءَ بندی کت ، تا که هرکس بزانت و به چاریت که سَکـّی و نه وَشی‌ءِ شزا چے انت. اگں دُزاں ، مَٹر ءَ نه دزتگ هنگت همودان بندی انت .

       بزان ات که اے راستیں و پکائیں گپ و هبرے